۲۱ فوریه هر سال که امسال در ایران، مصادف با سوم اسفندماه است توسط سازمان یونسکو به‌عنوان روز جهانی زبان مادری، نام‌گذاری شده است. چرایی نام‌گذاری این روز، آن است که انسان‌ها به زبان مادری و فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌های محلی و بومی هم‌دیگر، احترام بگذارند.
پس، آن‌چه در چرایی این رویداد دیده می‌شود ترغیب انسان به «برابری» و «انسانیت» است؛ یعنی هیچ انسانی، انسان دیگر را به‌خاطر خرده‌فرهنگ محلی و بومی‌اش، مورد تحقیر، مورد خشونت و مورد تمسخر قرار ندهد. انسانیت یعنی احترام گذاشتن به یک‌دیگر و نوع‌دوستی و خود را برتر ندانستن نسبت به دیگران.
حالا اگر همین چارچوب مفهومی را بخواهیم در کشور خودمان، ایران که کشوری با تکثر زبان و گویش‌های محلی و خرده‌فرهنگ‌های محلی و بومی است به‌کار بگیریم نتیجه روشن آن، این است که انواع قومیت‌های ایرانی هم‌چون لر، ترک، عرب، بلوچ، کرد و … به زبان‌ها، به فرهنگ‌ها و به خرده‌فرهنگ‌های یک‌دیگر، احترام بگذارند و به هیچ عنوان به‌سوی تمسخر و تحقیر قومیتی هم‌دیگر نروند.
به‌واقع، آن‌چه در فلسفه نام‌گذاری یک‌روز تحت عنوان روز جهانی زبان مادری، نهفته است آن‌که هیچ‌گاه یک قومیت یا یک خرده‌فرهنگ، نباید دچار خود برتربینی کاذب بشود و نگاهی تحقیرآمیز یا تمسخرآمیز نسبت به سایر زبان‌ها، گویش‌ها و خرده‌فرهنگ‌های محلی و بومی داشته باشد.
هم‌چنین، ضرورت دارد اشاره شود که نوع ارتباط بین خرده‌فرهنگ‌ها و زبان‌ها از نوع دیالکتیکی (اثرگذار و اثرپذیر) است و همین خودش، معلول ایجاد وضعیت هم‌زیستی مسالمت‌آمیز و انگاره وحدت در عین کثرت در مورد جوامعی چند قومیتی هم‌چون کشور ایران است.
به دیگر سخن، وحدت از بطن احترام به هم‌دیگر بیرون می‌آید و این‌که هم‌زمان با تقویت زبان ملی (زبان و ادبیات فارسی)، می‌بایست قومیت‌های مختلف و متنوع، به آداب، فرهنگ و خرده‌فرهنگ‌های محلی و زبان هم‌دیگر، احترام بگذارند که این احترام گذاشتن، خودش، به تقویت انسجام ملی و گسترش جنبه‌های انسانیت، اخلاق جمعی و فضیلت اجتماعی یک جامعه، یاری خواهد رساند. از همین رو، روز جهانی زبان مادری را به هم‌‌وطنان ایرانی‌ام، از قومیت‌های مختلف، شادباش می‌گویم.
دکتر شهرام شرفی، روزنامه‌نگار و فعال رسانه
خبرنگار؛
- خبرنگار
اخبار پیشنهادی این نویسنده::
Views: 0
